ไ ก ร ท อ ง
..... นางวิมาลาและนางเลื่อมลายวรรณ...เป็นนางจระเข้โฉมงามสองศรีภรรยาของพญาจระเข้ชาละวัน โดยนางวิมาลาเป็นภรรยาหลวง นางเลื่อมลายวรรณเป็นภรรยาน้อย…
เมื่อครั้งที่ชาละวันสวามีขอพวกนางไปลักพานางตะเภาทองลูกสาวพระพิจิตรมาที่ถ้ำทอง นางทั้งสองโกรธมากจนปรี่มาทุบประตูห้องแล้วลงมือตบตีนางตะเภาทอง แต่ชาละวันมาห้ามไว้ได้ทัน
ตลอดเวลาที่ชาละวันพานางตะเภาทองมาอยู่ด้วย นางทั้งสองคัดค้านอย่างหัวชนฝา นางทั้งสองกล่าวว่า "เสียทองเท่าหัว ไม่ยอมเสียผัวให้ใคร" ทั้งยังขอร้องให้ชาละวันเอานางตะเภาทองไปคืน
ตอนที่ชาละวันถูกมีดหมอลงอาคมของไกรทองจนได้รับบาดเจ็บปางตาย เลือดท่วมตัวก็ได้นางทั้งสองมาดูแลตลอดเวลา...ทั้งนางวิมาลาและนางเลื่อมลายวรรณนั้นรักและห่วงชาละวันมาก
น่าเสียดายที่ชาละวันไปลุ่มหลงนางตะเภาทองจนไม่เห็นถึงความรักและความห่วงใยของพวกนาง…
ครั้งที่ไกรทองจุดเทียนระเบิดน้ำมาที่ถ้ำทอง...พวกบริวารจระเข้เห็นไกรทองท่าทางเหมือนจะเป็นผู้ที่ทำร้ายนายตนจนปางตายก็กลัวจนหัวหด หนีไปเสียหมด
ไกรทองเปิดประตูห้องทีละห้องเพื่อหานางตะเภาทอง แต่พอมาถึงห้องหนึ่งก็พบหญิงสาวโฉมงามนั่งอยู่ในห้อง ซึ่งหญิงสาวโฉมงามนางนั้นก็คือ "นางวิมาลา" ภรรยาหลวงของชาละวันนั่นเอง!!!
ไกรทองพยายามขู่วิมาลาให้บอกว่าชาละวันอยู่ไหน แต่นางวิมาลาก็ปัดป้องและไม่ยอมบอกท่าเดียว เสียงวี๊ดว๊ายของวิมาลาทำให้ชาละวันที่รักษาตัวอยู่รีบมาดู เห็นไกรทองกอดรัดฟัดเหวี่ยงอยู่กับเมียตนก็โมโห จึงเกิดการต่อสู้กันขึ้น…
ทั้งสองสู้กันได้ไม่นาน ชาละวันก็พ่ายแพ้ พญาจระเข้ในร่างชายหนุ่มรูปงามมีบาดแผลเต็มตัว กลายเป็นจระเข้สิ้นฤทธิ์ไปในทันที…
ฝ่ายนางวิมาลาเห็นสวามีสิ้นฤทธิ์เช่นนั้นก็ร้องไห้เสียใจ เป็นห่วงชาละวันใจแทบจะขาด แต่ความรักตัวกลัวตายของนางก็มีมากเช่นกัน นางจึงรีบชวนเลื่อมลายวรรณหนีออกจากถ้ำทองไปตั้งหลักก่อน
หลังจากที่ชาละวันตาย...ไกรทองได้แต่งงานกับนางตะเภาแก้วและตะเภาทองแล้ว...นางวิมาลาและเลื่อมลายวรรณก็กลับมาที่ถ้ำ พวกนางร้องห่มร้องไห้คิดถึงชาละวัน น่าเวทนายิ่งนัก
ฝ่ายไกรทองนั้น...แม้จะเเต่งงานมีความสุขกับภรรยามนุษย์ทั้งสอง ก็ยังไม่เคยลืมเลือนดวงหน้าอันงดงามของนางวิมาลา ภรรยาของชาละวัน
จึงหลอกนางตะเภาแก้วและตะเภาทองว่าจะเดินทางไปเยี่ยมอาจารย์ผู้สอนสั่งวิชาอาคมให้ นางทั้งสองก็หลงเชื่อปล่อยไกรทองไป ไกรทองรีบจุดเทียนระเบิดน้ำไปยังถ้ำทองทันที
พวกบริวารจระเข้เห็นไกรทองก็จำได้ ว่ายน้ำหนีหายกันไปหมด
นางวิมาลาได้ยินเสียงเอะอะโวยวายก็เดินออกมาดู เห็นไกรทองเดินตรงเข้ามาหานาง นางก็รีบปิดประตูลงกลอนประตูทันที พลางร้องไห้อยู่ในห้อง
ไม่ว่าไกรทองจะพูดจาหว่านล้อมนางยังไง...วิมาลาก็ไม่ยอมใจอ่อน นางร้องไห้อยู่ในห้องพลางตัดพ้ออีกว่า
"ไอ้มนุษย์ใจร้าย...เจ้าฆ่าผัวข้าแล้วยังจะมาเอาอะไรกับข้าอีก!"
ไกรทองเห็นว่าใช้ไม้อ่อนไม่ได้แล้ว จึงร่ายมนตร์เปิดประตู พลันประตูก็เปิดออกทันที (มีมนตร์ก็ไม่ใช้ตั้งแต่แรกเนอะ - -*) พลางเข้าปลอบโยนวิมาลาที่ร้องไห้อยู่ แต่วิมาลากลับทุบตีด้วยความเคียดแค้น พอหมดแรงทุบตีแล้วนางก็ร้องไห้อยู่ท่าเดียว…
สุดท้ายไกรทองจึงร่ายมนตร์ให้นางวิมาลาหลงรักตน ฝ่ายนางวิมาลานั้นเมื่อต้องมนตร์ก็หลงรักเจ้าหนุ่มไกรทองทันที (ง่ายๆอย่างนี้เลยรึ? o[]o!)
ไกรทองอยู่กับวิมาลาที่ถ้ำทองได้ซักพักก็พานางจระเข้ขึ้นมาบนบก พร้อมร่ายมนตร์ใส่แหวนผูกไว้ที่มวยผมนางเพื่อให้นางยังคงอยู่ในร่างมนุษย์ที่งดงาม
ทว่าเมื่อนางตะเภาแก้วตะเภาทองรู้เรื่องนางวิมาลา ก็โกรธมากและเข้าตบตีวิมาลา ผมนางวิมาลาหลุดกระเซอะกระเซิง แหวนจึงหลุดจากมวยผม วิมาลากลายเป็นจระเข้ทันที
ทีนี้พี่น้องสองศรีแห่งเมืองพิจิตรก็ไม่กล้าทำร้ายนางอีก ไกรทองทำท่ารำคาญภรรยามนุษย์ทั้งสองเต็มทน แล้วขอให้วิมาลากลับถ้ำไปก่อน ตนจะตามไปทีหลัง
เมื่อไกรทองจัดการด้านภรรยามนุษย์เรียบร้อยแล้ว ก็ตามมาหานางวิมาลาที่ถ้ำทอง ภายหลังไกรทองได้เลื่อมลายวรรณเป็นภรรยาอีกคน
สุดท้าย...นางวิมาลามีบุตรชายกับไกรทอง คือ "ไกรวงศ์" และนางเลื่อมลายวรรณมีบุตรชายกับไกรทอง คือ "ไกรเวช"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น